tende a ser un poema respiratorio"
No mar de Coruña me conquistei
No mar da Coruña vos coñecín
Os meus límites tentei
Do mar todo bebín
Levantei a cabeza e vín
Unha Torre cara o ceo
E nos brazos de Morfeo
Soñei con un mar sen fín
Polas ondas do mar de Hércules
Naquel "tempo" me perdín.
As ondas me levaban
Do mundo a outro confín
Percorrín a Ultradistancia
Soñei con Cen-Tol@s e anémonas galaxias.
Calamares Cometas e peixes con trompetas
Nadando con elegancia, entre Buzos e Poetas
Tamén estaba "Lugris"
con smoking de neopreno
entre duas castañetas
Tamén estaba "Lugris"
con smoking de neopreno
entre duas castañetas
Soñei con "Sireas" nadando entre a Lua chea
mentras meditaba na area
o misterio inescrutable das ondas
e das mareas
As frores de Carrumeiro ulín
Pasei a Marola como se pasa a Mar toda
e de rosa me vestín.
Agora volvo co meu ombro
A nadar no eterno retorno
E non saio do meu asombro
Deste magnético Mar
Que me volve a conquistar
En un recobro sen fín.
"Adicado a tod@s aqueles, Cen-Tol@s anfibi@s e demais seres natatorios, que cada día intentan conquistar os seus límites"
"Adicado a tod@s aqueles, Cen-Tol@s anfibi@s e demais seres natatorios, que cada día intentan conquistar os seus límites"
