"O que pasou a Marola pasou a mar toda". A conquista a nado do Imperio de Hércules.
domingo, 1 de mayo de 2011
jueves, 28 de abril de 2011
CRÓNICA DA II TRAVESÍA A NADO EN BUEU POR DIXOVIRO
No mundillo este das travesías, hai cronistas e poetas ventureiros que conxugan mui ben o mar de fondo, coa retranca. Un afamado e ilustrado poeta é DIXOVIRO..tamén coñecido como O Trovador Das Mareas, doutor en gramática parda e investigador en artes natatorias, deixou fé o seu paso polo mar de Bueu, nunha crónica que non ten desperdicio, así que co seu permiso, aquí vola deixo para ir quentando neoprenos.
Notisias da
Ajensia Dixomedixo.
Con moito pesar e embarjados por unha tristesa que nos enruja o que veñen sendo os foles da alma, poñemos no jeneral coñesemento que o noso redator Dixoviro, tras nadar os case 8 km ( sejún fontes ofisiales, dinas de todo crédito) da travesía de Bueu, fixo acto de presensia nesta redasión feito un cristiño de límpias e cunha fasiana que xa quixera para si o santísimo señor dos aflighidos ( que nos libre das penas do inferno e nos faja dinnos de josar da súa jloria).
Alertados por semellante presensia de ánimo e polo feito de entrar nun cadro alarmante do que ven a chamarse na atualidá, ansiedade posttraumática, e que as vellas avoas definían sinxelamente cun : “¡¡ Vai traballar, jandulo ¡!” …, e os avós, máis contundentemente, cun: “¡¡ Iso arrejlávacho eu con par de os..ias ¡!”…, mirámonos na triste nesesidade de solisitar os servicios de emerjensia do 016 ( “A su servisio, las 24 horas do día… ¡¡ e da noite ¡! “).
Condusido a un sentro hospitalario da siudade, foi observado en primeira istansia polo médico de juardia quen diante da jravidade do caso derivouno, coma un fojete, diretamente ao servisio de neurosiquiatría.
Unha ves nesa unidade, foi consultado polo psicoanalista arjentino, de reconocida fama en todo o mundo ..¡¡ e parte do estranxeiro ¡!, Manuel Alejandro José Parlanchini Pereyra Quedá-Fijos, que non tardou en dar un diagnóstico contundente e sobre todo… ¡¡ claro ¡!. Trascribimos:
El passiente presssenta síntomas neuróooticoh, ¿victe?, debidos a un conflicto inconssiente que pugna por emergher a la consssiensia , aquí el “boludo”, presissa de una terapia de rectificassión con pocterioridad, del proseso represivo orighinario, ¡¡ che ¡! y dese modo indusir, suprimir e intercambiar toda clase de síntomah presenteh en loh cuadroh neuronaleh, sughiriendo una etiologhía psicológhica y no orgánica..¡¡ que macana!!
En resume e falando na linjua sinxela do pobo: Entre o esforso realisado e a alejría de dar rematado a travesía… ¡¡Perdeu a presensia de ánimo e fóiselle o sentidito ¡! ( se lle quedaba aljún ).
Esta redasión sinte dende o máis profundo do corasón e dos órjanos vitales que conforman o que veñen sendo os recunchos da sinsibilidade, non poder ofreselles a habitual crónica ata que o interfeto ( ou séase, o Dixoviro) recupere a súa presensia de ánimo e consijan poñerlle en fila as poucas neuronas que lle van quedando en uso funsional.
Ofreserase unha novena pola súa pronta recuperasión na parroquia de Santa Tasiña de Tinto.
Con moito pesar e embarjados por unha tristesa que nos enruja o que veñen sendo os foles da alma, poñemos no jeneral coñesemento que o noso redator Dixoviro, tras nadar os case 8 km ( sejún fontes ofisiales, dinas de todo crédito) da travesía de Bueu, fixo acto de presensia nesta redasión feito un cristiño de límpias e cunha fasiana que xa quixera para si o santísimo señor dos aflighidos ( que nos libre das penas do inferno e nos faja dinnos de josar da súa jloria).
Alertados por semellante presensia de ánimo e polo feito de entrar nun cadro alarmante do que ven a chamarse na atualidá, ansiedade posttraumática, e que as vellas avoas definían sinxelamente cun : “¡¡ Vai traballar, jandulo ¡!” …, e os avós, máis contundentemente, cun: “¡¡ Iso arrejlávacho eu con par de os..ias ¡!”…, mirámonos na triste nesesidade de solisitar os servicios de emerjensia do 016 ( “A su servisio, las 24 horas do día… ¡¡ e da noite ¡! “).
Condusido a un sentro hospitalario da siudade, foi observado en primeira istansia polo médico de juardia quen diante da jravidade do caso derivouno, coma un fojete, diretamente ao servisio de neurosiquiatría.
Unha ves nesa unidade, foi consultado polo psicoanalista arjentino, de reconocida fama en todo o mundo ..¡¡ e parte do estranxeiro ¡!, Manuel Alejandro José Parlanchini Pereyra Quedá-Fijos, que non tardou en dar un diagnóstico contundente e sobre todo… ¡¡ claro ¡!. Trascribimos:
El passiente presssenta síntomas neuróooticoh, ¿victe?, debidos a un conflicto inconssiente que pugna por emergher a la consssiensia , aquí el “boludo”, presissa de una terapia de rectificassión con pocterioridad, del proseso represivo orighinario, ¡¡ che ¡! y dese modo indusir, suprimir e intercambiar toda clase de síntomah presenteh en loh cuadroh neuronaleh, sughiriendo una etiologhía psicológhica y no orgánica..¡¡ que macana!!
En resume e falando na linjua sinxela do pobo: Entre o esforso realisado e a alejría de dar rematado a travesía… ¡¡Perdeu a presensia de ánimo e fóiselle o sentidito ¡! ( se lle quedaba aljún ).
Esta redasión sinte dende o máis profundo do corasón e dos órjanos vitales que conforman o que veñen sendo os recunchos da sinsibilidade, non poder ofreselles a habitual crónica ata que o interfeto ( ou séase, o Dixoviro) recupere a súa presensia de ánimo e consijan poñerlle en fila as poucas neuronas que lle van quedando en uso funsional.
Ofreserase unha novena pola súa pronta recuperasión na parroquia de Santa Tasiña de Tinto.
Fonte: Crónicas da Ajensia Disomedixo por Dixoviro.
miércoles, 27 de abril de 2011
III TRAVESÍA A NADO EN BUEU 2011 O 16 DE XULLO
Sobre a area, as pegadas profundas dos pes,
Unha sombra, tiangular
O Sol inflámase ...
tremen as ondas como espellos que titilan
abraiado pola luz....
miras hacia o mar,
ingrávido cavilas como sire@ sen rumbo
sobre as mil crestas do "dragón" , ese dragón
sempre cambiante, camaleón mariño
que e preciso domar, con ese hombro poderoso.
Abres coas máns as páxinas de auga.
esperando encontrar un argumento....
pensas por un momento......
Pechas os ollos e sintes o latido do mar.
Suspendido polos fios de Poseidón
Como marioneta ingrávida ,
que interpreta as claves do mar de fondo
Algún peixe pasa sorprendido....cavilando pensa ...
"outro poeta na rede"....e ti abraiado dis, que envidia me dás.
e fáiseche a boca auga de ver os peixes nadar.....
Ferve Pescadoira, como un volcán
Abrazánse a area e o mar
e cantos bicos se dan
Abrazánse a area e o mar
e cantos bicos se dan
xa quisera eu meu amigo que
a "miña única patria fora o mar"viernes, 25 de febrero de 2011
O MAR FERVE EN PESCADOIRA
De pequenos xogabamos no rompeolas preto da escola en Pescadoira, a ver a quen pillaba a ola, e quedaba empapado.Agora gústame cabalgar sobre as ondas do mar, semellando ser un peixe.
Ide preparándovos arroases para disfrutar do mar de Bueu, dende Udra a Pescadoira.
Ide preparándovos arroases para disfrutar do mar de Bueu, dende Udra a Pescadoira.
jueves, 6 de enero de 2011
miércoles, 5 de enero de 2011
martes, 4 de enero de 2011
MERGULLO CON RETRANCA
 | ||
| O istórico video |
Coas Cies
ao fondo, territorio xa conquistado no “primeiro desafío”; a Ponte de Toralla en fronte,
cicais o símbolo da travesía
ao ano que escomenza, un día de gala, un sol radiante, a pé do “pasión praia” e o mar inconmensurable,
na praia do Vao. “ Os Cen-tolos”, cada quen con seu disfraz
a punto de mudar o ano vindeiro semellaban unha comparsa mariña o ritmo da
marea. Os arroases seguían a unha figura
branca, esbelta, destacada polo seu acompasado nadar, e monótono fungar,…
as calabasas o arredor da sua cintura de avispa, eran un salvavidas improbable cinguido
a tan esbelto sireo, Aquel non podía ser outro que “ O
Trovador das Mareas” mais coñecido
como “Dixoviro”, ataviado con lencería
de felpa de alta costura, daquelas que quentaban ata as pedras. Non daremos esquencemento a
este estallido de luxuria. Do norte chegaron Sara a dulce Sara, e César
o emperador do mar de Hércules, semellaban, duas burbullas freixenet. O Gran Corso, “cuia única patria e o mar” fervía de calor naquel atlántico yacuzzi... Golfiño iba ataviado cuns gayumbos que
semellaban un pinto en celo. Travesías facía de reporteiro gráfico improvisado, e
ataviado co seu inseparable termo co chocolatiño preparado. Sony organizaba a performance, entre ramallos de carrumeiro, mentras os arroáses
chegaban en camisón a probar as
delicias da marea. O cacahuete flotando
voltou a mudar en esbelta sirea. Ataviados uns cun gorro vermello con
pompón, peropopero..poropero..mpompero peron,……
outros con Smoking de neopreno, todos cantaban: “hay que tirarse o mar”, un
mar imponente enerxético, un mar que nos unía unha vez mais a tod@s, nunha
festa natatoria , un bo augurio de tódalas travesías que nos quedan por
conquistar no 2011. Rosa Rosae Rosas
declinaban todos en latin lover…. E cantaban……es más fácil encontrar, Rosas en el mar….y o Buzo asomaba “De profundis”
con cabeleira de algas. Alejandro
era perseguido por Lady Gaga, e a min se me puña a pel de galiña .
O remate estivo regado por un
quente chocolatiño, e viandas variadas das cales demos boa conta, dou fé….foi
un pracer e unha Ledicia compartir con
tod@s este primeiro mergullo do 2011 unha aperta e….feliz ano Arroasessssssssssssss.
viernes, 31 de diciembre de 2010
NOVOS MODELOS DE NEOPRENO PARA O 2011
O mar as veces lévanos a un mundo de soños, onde a imaxinación flue coa forza da marea..........deixate levar por ela.....
domingo, 24 de octubre de 2010
EL PEZ ES LA QUIMERA DEL NADADOR
Cada travesía es un pulso que le echamos a mar, y también a nosotros mismos, persiguiendo la eterna quimera del pez
ARTE NO MAR
As veces pregúntome, cal foi o impulso que me lanzou a nadar no mar aberto.Penso que quizás fora o ánimo de expansión, o feito de chegar a conseguir en cada brazada outra brazada mais longa e así ata o infinito ata conseguir fundirme co mar ......Notei un punto de fuga na miña mente un punto de fuga para escabullirme. entre as ondas e vibrar o son da marea no túnel da ultradistancia..
viernes, 15 de octubre de 2010
"BORGES"
Y "Borges" escribió su particular libro de agua en Coruña, trataba de algo así como el "eterno retorno"
COMO UN FLAN
Como un flán así estaba Golfiño, el gran "Argonauta" después de darle el jaque a la torre
sábado, 9 de octubre de 2010
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
